Bered ar c’hezeg (3). Tud e vale (des gens qui marchent)

Tud e vale. Des gens qui marchent

Notre conversation devient plus erratique (mes fréquentes interruptions dans le cours du récit de Jeannette n'y sont pas pour rien) ; elle touche à sa fin. Il y a de nombreux silences ; nous regardons autour de nous ; des gens passent.
Jeannette : o, me ' sonj ken. Petra eo hemañ ? Hemañ zo vont… Ya, a’ re ; ‘lato. François Vihen. Trouvet, kavet ‘meus.
Didier : François Vihen ?
Jeannette : François Vihen e ioa chomet e kichen hon ti-ni. François Vihen, en oa ul loan, hein Didier.
Didier : ah
Jeannette : hennez ‘meus soñj. Ba. Piv no' c’hoazh, neuze. ‘ ti Bervas ioa i’é. Ti Jean Goulin n’ ioa, i’e. [?] me ra i’e, ‘mestra. Après an Tous a re ioa, i’e. noñ, 
Didier : piv eo ?
Jeannette : pe anv evido, a’e. Meus ket a soñj, ken. Voilà.
Didier : piv a zo o chom bars an ti-se ?
Jeannette : hennezh ‘ndo un noter dorc’h a Lesneven. Ha n’e’ ke’ bet james chomet ba’z an ti.
Didier : me, me,...
Jeannette : n’eo ket Corre e anv, noñ ?
Didier : oui
Jeannette : me gav din, unen io' ba' da glass. 
Didier : hag e oa mignon din. Me zo aet betek amañ pa oan bihan, ya. Da c’hoari eur wech. ‘fin pa oan ket bihan met
Jeannette : pa vezo skol, i’e
Didier : eun den plijus ‘oa
Jeannette : ya, e dad iao eun noter. 
Didier : ya.
Jeannette : e dad pe e dad koz, 
Didier : e dad ‘ oa
Jeannette : eun noter
Didier : e kichen ar ckolaj
Jeannette : met entreutenet eo. Pelouz zo great. Hag-a
Didier : ar voliji zo sarret.
Jeannette : ha me meus gwelet den ‘bet james ‘bars an ti-se. 
Didier : me zo bet bars an ti-se
Jeannette : te zo bet ebars
Didier : ya
Jeannette : ha goude ioa ar vivier
Didier : ya
Jeannette : hennez zo, kwa, tregon’ vloaz zo bet savet
Didier : tregon’ vloaz zo.
Didier : petra eo anv al lec’h ?
Jeannette : amañ emaomp e Porzh Kwen.
Didier : n’e’ ke’ Meledan ?
Jeannette : n’e’ ke’ Meledan. Aman zo Porzh Kwen. Amañ zo Porzh Kwen. Hag a amañ zo Kelerdut. 
/…/
Jeannette : ‘mestra ‘z eus tud e vale. Meus gwelet ‘e’o. Tud o  vont da vale. ‘z eus tud, ‘ta.
Didier : o pourmen
Jeannette : o pourmen. Hag-a en oto.
Didier : tud koz
Jeannette : a biñ ya. Ret […], hiñ. Mad eo.
Didier : mon’ a rimp betek
Jeannette : ti va zad koz
Didier : 
Jeannette : moien zo stopiñ eun tammig…
Jeannette : oh, je m'en souviens plus. C'est quoi celui-ça ? Celui-là est en train d'aller... Oui, ceux... Quand même. François Vihen. Trouvé, j'ai trouvé
Didier : François Vihen ?
Jeannette : François Vihen habitait près de chez nous. François Vihen avait un animal (cheval), hein, Didier
Didier : ah
Jeannette : celui-là, je me souviens. Bah. Qui encore (en) a vait, alors ? Chez Bervas il y (en) avait aussi. Chez Jean Goulin, il y (en) avait. [?]. Moi, je faisais, quand même. Après les Tous ceux avaient [?]. Non.
Didier : qui est-ce ?
Jeannette : quel nom, c'etait, là ? Je ne me souviens plus. Voilà.
Didier : qui habite dans cette maison-là ?
Jeannette : celui-là, c'était un notaire de Lesneven. Et il n'a jamais habité la maison.
Didier : je, je...
Jeannette : ce n'est pas Corre son nom, non ?
Didier : oui
Jeannette : je crois, un qui était dans ta classe.
Didier : et c'était un ami à moi. Je suis aller jusqu'ici quand j'ai été petit, oui. Pour jouer, une fois. 'fin, je n'étais pas petit mais...
Jeannette : oui, son père était un notaire.
Didier : oui
Jeannette : son père ou son grand-père
Didier : c'était son père
Jeannette : un notaire
Didier : à côté du collège
Jeannette : mais, c'est entretenu. La pelouse est faite. Et euh...
Didier : les volets sont fermés
Jeannette : et moi, je n'ai jamais vu personne dans cette maison-là. 
Didier : moi, j'ai été dans cette maison-là
Jeannette : tu as été dans...
Didier : oui
Jeannette : et après, il y a un vivier
Didier : oui
Jeannette : celui-là est, quoi, il a été construit il y a trente ans
Didier : comment s'appelle cet endroit ?
Jeannette : ici nous sommes à Porzh Gwenn.
Didier : ce n'est pas Meledan ?
Jeannette : ce n'est pas Meledan. Ici, c'est Porzh Gwenn. Ici, c'est Porzh Gwen. Et ici, c'est Kelerdut.
Jeannette : quand même, il y a des gens qui marchent. Il y a des gens, donc.
Didier : qui se promène
Jeannette : qui se promène. Et en voiture. 
Didier : des personnes âgées.
Jeannette : ah bin, oui. Il faut [?], hein. C'est bon.
Didier : nous irons jusque...
Jeannette : la maison de mon grand père.
Didier : 
Jeannette : on peut s'arrêter un petit peu.
 
Bered ar c’hezeg (1) – Le cimetière des chevaux
Bered ar c’hezeg (2) -  Toñtoñ Louitch (Tonton Louis) 
Bered ar c’hezeg (3) – Tud e vale (Des gens qui marchent)
Bered ar c’hezeg (4) – Ethnographie : le cheval